Hoe zichtbaar is het Down Syndroom

Vandaag hebben we met Mika een aantal boodschappen gedaan in Nijmegen. Natuurlijk wordt er dan regelmatig even een blik in de Maxicosi geworpen en krijg je een compliment over je kind en vragen over hoe oud hij is en dergelijke. We vragen ons vaak af of degene gezien heeft dat Mika het Syndroom van Down heeft.

We hebben zelf het idee dat het bij Mika (nog) niet zo duidelijk te zien is. Daarbij beseffen we echter dat wij Mika dagelijks zien en niet anders gewend zijn dan dat Mika er zo uit ziet. Mika is gewoon Mika. Bij sommigen babies met Down is het echter beter te zien dan bij anderen.

Zo hadden wij zelf na de geboorte niet gezien dat Mika Down heeft. Pas nadat de dokter het ons verteld had zagen we het zelf ook (op een aantal momenten, bij bepaalde uitdrukkingen). Ook toen twijfelde we nog totdat we de uitslag van het bloedonderzoek kregen.

Als je bekend bent met het syndroom dan zul je het vast direct zien, maar we hebben het idee dat de meesten mensen het niet door hebben. Aan de andere kant is het ook niet vreemd dat een wildvreemde het niet durft te vragen als hij het wel denkt te zien. Het is natuurlijk lullig als je zoiets zou vragen aan ouders van een kind dat geen Down heeft.

Het lijkt me wel een van de vervelendste dingen aan Down; de reacties van anderen. Zelf raak je eraan gewend en wordt het onderdeel van je leven. Ik vind het wel begrijpelijk, ik wist ook nooit zo goed wat ik er mee aan moest en zelfs nu weet ik niet zo goed hoe ik moet reageren tegenover mensen met Down. Geen wonder dat anderen dit dus ook hebben.

Vooralsnog is winkelen en het contact daarbij met anderen nog heel normaal.
En dat is ook wel prettig..